หอมวรรณศิลป์
(โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน)
(๑)
โคลง
(๑)
ชั้นแต่มนุษย์แก่นซึ้ง ศิลป์บรรณ
ปวงกวินทร์ลิขิตฉันท์ ห่อนร้าง
พิสุทธิ์กรองกลอนวรรณ แก้วทิพย์
ชั้นแต่มนุษย์หอมสร้าง เพริศแพร้วบรรณศิลป์ฯ
ฉันท์
(๒)
หอมศรีเพ็ญศิลป์ ทั่วถิ่นทศทิศ
พิสุทธิ์พิจิตร หอมซึ้งกำซาบ
ก่องเก็จกานท์กล หลั่งท้นแก้วกาพย์
โบกฉันท์ทองฉาบ งามสรรรุ้งศิลป์ฯ*
กาพย์
(๓)
เสมอชั้นนรชาติ รู้พิลาสวรรณศิลป์
ชุบชื่นอารมณ์วิญญ์ เสพดื่มกินโคลงกาพย์ฉันท์
ร้อยกรองประทีปกานต์ เร่งเจือจานและแบ่งปัน
หอมกานท์ชั้นทิพย์สวรรค์ เวไนยนั้นฤาห่อนมีฯ**
กลอน
(๔)
เสมอแต่ชั้นเผ่าพงศ์นรชาติ
จึงรู้ค่าพิลาสหอมวรรณศิลป์
กระบือโคมัจฉาอีกสกุณิน
ไป่รู้หอมปิ่นแก้วโคลงกาพย์กานท์ฯ
สนอง เสาทอง
สุขสนาม
สุรินทร์
6 มีนาคม 56
หมายเหตุ
*วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
**กาพย์ยานี ๑๑
***ขอบคุณ (ไร้นาม ไร้นวม) ที่ช่วยชี้แนะ ปกติถนัด "กลอน" ไม่ค่อยได้เขียน โคลง, ฉันท์ และ กาพย์
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
22 ธันวาคม 2024, 10:44:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: เขาว่ากวีตายแล้ว (อ่าน 72146 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: