ขอแค่มีบางใครด้วยใจหวัง
เพื่อประทังความเหงาและเศร้าหมอง
ว่าตัวเองช้ำหม่นไร้คนปอง
แต่เจ้าเป็น“ดินทอง”ที่รองเรือง
“ดิน”คู่“ป่า”ปลาคู่น้ำดั่งคำว่า
ดาวคู่ฟ้าหญ้าคู่ฟายยามคายเอื้อง
ธรรมชาติบ้านป่าดีกว่าเมือง
ไม่หมดเปลืองเงินทองยามครองเคียง
ขอแค่มีบางคนบนทางฝัน
แบ่งสุขสันต์วันเหงาเข้าฟังเสียง
เหล่าวิหคนกกามาพร้อมเพียง
ร่ายจำเรียงเพลงรักเข้าทักทาย
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบโค้งคุ้ง รุ้งเรียว ซีดเซียวหม่น
ฟ้าฉ่ำฝน คนเหงา เศร้ามิหาย
พิรุณหลั่ง สั่งลา หล้ากลับกลาย
สิ้นสลาย คลายหม่น คนยังคง
ธรรมชาติ ผงาดยืน คู่ผืนหล้า
ดุจจันทรา อาทิตย์ มิตรหนุนส่ง
แต่ดินช้ำ น้ำบ่า ถลาลง
มีแค่ทรง กับทรุด มุดบาดาล
หากมีไพร ใหญ่ยง ยึดคงมั่น
มิแปรผัน ปันแด แผ่ไพศาล
รากแก้วสอด กอดเกลียว เกี่ยวทนทาน
หวังสมาน รานร้าว คราวระทม
ฟ้าฉ่ำฝน คนเหงา เศร้ามิหาย
พิรุณหลั่ง สั่งลา หล้ากลับกลาย
สิ้นสลาย คลายหม่น คนยังคง
ธรรมชาติ ผงาดยืน คู่ผืนหล้า
ดุจจันทรา อาทิตย์ มิตรหนุนส่ง
แต่ดินช้ำ น้ำบ่า ถลาลง
มีแค่ทรง กับทรุด มุดบาดาล
หากมีไพร ใหญ่ยง ยึดคงมั่น
มิแปรผัน ปันแด แผ่ไพศาล
รากแก้วสอด กอดเกลียว เกี่ยวทนทาน
หวังสมาน รานร้าว คราวระทม
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
