อิเหนา (ตอน ศึกกะหมังกุหนิง)
บทพระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย (รัชกาลที่ 2)
---------------------------------------------------------
โอ้ว่าเจ้าดวงยิหวาพี่
ป่านนี้จะคร่ำครวญหวนหา
ใครจะปลอบโฉมงามสามสุดา
แต่พอพาใจเศร้าบรรเทาคลาย
สงสารน้ำคำที่พร่ำสั่ง
คิดถึงความหลังแล้วใจหาย
ครวญพลางทำสรดระทดกาย
แล้วคิดอายพวกพลมนตรี
จึงชักม่านทองทั้งสี่ทิศ
ดังจะปิดบังแสงสุรีย์ศรี
ลมหวนอวลกลิ่นสุมาลี
เหมือนกลิ่นผ้ายาหยีซึ่งเปลี่ยนมา
แว่วเสียงสำเนียงบุหรงร้อง
ว่าเสียงสามนิ่มน้องเสน่หา
พระแย้มเยี่ยมม่านทองทัศนา
เห็นแต่ป่าพุ่มไม้ใบบัง
เอนองค์ลงอิงพิงเขนย
กรเกยก่ายพักตร์ถวิลหวัง
รสรักร้อนรนพ้นกำลัง
ชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
