ธาตุแท้เธอปรากฏ ช่างโค้งคดคำเฉลย
สุดท้ายที่ลงเอย คือฉันนั้นแทบบรรลัย
เหมือนฟ้ามาถมทับ เหมือนโลกดับโดยสมัย
ทั้งตัวทั้งหัวใจ ช่างเศร้านักเมื่อรักลวง
เสียดายเคยหมายมั่น เสียดายวันที่เคยห่วง
คิดมาแหม!แดดวง เจ็บจนแทบจะแอบอาย
โอ้เรารึ!หลงเชื่อ ตกเป็นเหยื่ออย่างว่าง่าย
แค่คำเธอกล้ำกราย ก็โอนอ่อนละครคน
...
จบเจ็บก็เก็บเศร้า ใส่กระเป๋าไปให้พ้น
ก่อนไปนะกมล ยืมห้าหมื่นมาคืนด้วย
" ขำๆนะครับพี่กาแฟ อย่าเครียดน๊าา "
ธรรมดา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
