[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[choy]

เจียระไนแก้วมณีแห่งชีวิต

๑
   หากชีวิตว่างแล้ง         มโนธรรม
จักจ่อมตายหายจำ            ไป่ได้
มดปลวกที่ถึงกรรม            สูญเปล่า
โลกไม่รู้จักไซร้               หม่นไหม้เวรมหันต์ฯ
๒
   น้ำใจคือหลั่งฟ้า         สายฝน
เมฆอยู่เมืองบน            หล่นหล้า
ไมตรีชื่นใจคน               ทั้งโลก
โศกเร่งหายภายหน้า            แกร่งกล้าถวายขวัญฯ
๓
   เกิดมาเพื่อจ่ายหนี้         ธรณี
ค้างค่าโพธิสัตว์ศรี            ส่วยแก้ว
อุปการซึ่งโลกมี            แด่มนุษย์ นั้นมา
คืนค่าสังคมแล้ว            พร่างแพร้วมณีศิลป์ฯ
๔
   ตื่นแต่ดึกนั้น            วันคืน
สั้นแต่ยาวอายุยืน            หมื่นข้าว
อ่านเขียนแต่งโคลงฝืน            จนสว่าง
ตนตื่นถึงพุทธเจ้า            รุ่งเร้าพลังขลังฯ
๕
   หลับตาหัวค่ำข้าม         อุษาโยค
ยาวแต่สั้นอายุโศก            เสื่อมสั้น
อวิชชาเร่งอปโลกน์            กิเลสโลก นานา
ตกหล่มตนดื้อรั้น            ร่วงแล้งพลังสลาย  ฯ@ฯ
๑
   ใจใครเหลวไหลฆ่าเวลา
เล่ห์ฆ่าวิชาทำสูญหาย
ขาดงานอมตะค่าแพรวพราย
จะตายอย่างสุนัขเน่าเปล่าไปฯ
๒
   กระแสเวลาสายวารี
ระเรื่อยรี่ไหลคอยใครไฉน
สิ่งสุนทรีย์ไม่มีสถิตใจ
อวิชชาใหม่ทาสเก่างั่งงมฯ
๓
   งกโลภอะไรในโลกนี้
รีบปล้นจี้ฝากป่าช้าสะสม
แต่แสงรุ้งหรือจะเปื้อนโคลนตม
ชื่นปราชญ์ขมก็หวานญาณปัญญาฯ
๔
   นั่นอเวจีนี่พระพุทธเจ้า
ค่ำเช้าเพ่งคิดธรรมปฤศนา
ตื่นดึกดื่นเรียนค่าเวลา
ยืดค่าชีวายืนหมื่นปี
๕
   เร่งเพียรเขียนกาพย์กลอนโคลงฉันท์
กำนัลโลกเลิศประเสริฐศรี
เพื่อมนุษย์มั่วคุณงามความดี
ปฐพีเป็นสวรรค์นิรันดร ฯ@ฯ   

อังคาร กัลยาณพงศ์
เจียระไนแก้วมณีแห่งชีวิต, ปณิธานกวี, พิมพ์ครั้งที่ 11, กรุงเทพฯ : ศยาม, 2554, pp61-63