choy
|
 |
« เมื่อ: 03 มีนาคม 2013, 02:37:PM » |
|
กรานกายซบ ณ ใจดิน (ภูมิถิ่นบ้านนาเรา)
หอมลานดินไคลทุ่งย่านทางถิ่น ยังคุ้นกลิ่นมิจางสาบเหงื่อบ้าน ยังเก็บจำหลังคาระเบียงชาน ฝากระดานกระไดและครัวเตา
ในเพ-ลาย้อนเยือนมาย้อนเห็น ยังอยู่เช่นนานมาครั้งก่อนเก่า เฒ่าชะแรแปล้ชรายักแย่เนา หนุ่มสาวนิราศเมืองหวังเรืองไร
หอมใจดินสาบกลิ่นของนาทุ่ง หอมผ้าถุงซิ่นไหมแม่ทอใส่ หอมกลิ่นน้ำพริกป่านั้นบ้านใคร หอมน้ำใจน้ำพริกไพรพูนจานมา
สวรรค์บ้านทุ่ง...ยังสวรรค์ ปลุกภวังค์โตรกอดีต, ฝังโหยหา รั้วตำลึงเถาเลื้อยคุ้นชินตา ภาพอดีตฝังเวลา, ผุดห้วงคำนึง
หอมกลิ่นสนุ่นคุ้งตมคลองท้ายบ้าน เคยจับปลาแหประหารมาตากผึ่ง ภาพคืนวันเก่าเก่ายังจารตรึง แจ่มชัด-มโนขึงฝุ่นสีแรระบาย
หอมใจดินเหงื่อทุ่งไคลละหาน กลิ่นสาบบ้านโชยผะผ่าวร่ายร่าย ไสววิถีบ้านบ้านงามมิคลาย กรานกายซบ ณ ใจดินถิ่นบ้านเราฯ
สนอง เสาทอง สนามชัยเขต ฉะเชิงเทรา มกราคม 54
*** "สนุ่น" หรือ "ขี้สนุ่น" เป็นคำเรียกของคนแปดริ้ว (ฉะเชิงเทรา) ใช้เรียกพวกเศษวัชชพืช เศษหญ้า, รากหญ้า ที่เน่าจมอยู่ใต้น้ำรวมกับดินเลนในคลอง, หนองและบึง ซึ่งจะต่างจากขี้เลนที่มีดินเลนอย่างเดียว
|