ยกมาทั้งหัวกลางหางเสร็จสรรพ
ขอคำนับพ่อหมูความรู้แก่
ช่างสรรหามาเขียนแลกเปลี่ยนแท้
ดงไหนแน่หัวกลางหรือหางกัน
นึกขึ้นได้เรื่องหนึ่งซึ่งขำยิ่ง
เป็นเรื่องจริงของเพื่อนร่วมงานฉัน
บอกสามีคอยรับกลับแต่วัน
สถานที่คอยนั้นหน้าอำเภอ
เพื่อนคอยจนเย็นย่ำค่ำก็แล้ว
ยืนรอแกร่วไม่มาหน้าเสนอ
สามีรออยู่ไหนไม่มาเจอ
เดี๋ยวนะเธอโดนแน่ให้แม่รอ
ฝ่ายสามีคอยนานรำคาญล้น
จึงโทรบ่นคอยนานรำคาญหนอ
เธออยู่ไหนไม่มาช่างบ้าบอ
สามีจ้อใส่โถมโหมวาจา
ฝ่ายเพื่อนฉันใส่กลับรับที่ไหน
รู้บ้างไหมยุงกัดปัดแข้งขา
เปลี่ยวก็เปลี่ยวเหลียวไหนไม่เห็นมา
ยังมีหน้าบอกคอยพูดพล่อยแท้
สรุปคือสองคนเข้าใจผิด
คนหนึ่งคิดอำเภอบ้านของแม่
อีกคนคิดอำเภอทำงานแล
อำเภอแปลต่างคิดผิดอำเภอ
"กานต์ฑิตา"
๒ มีนาคม ๒๕๕๖
เป็นเหตุการณ์เมื่อเกือบ ๒๐ ปีที่แล้ว เมื่อครั้งรับราชการสังกัดกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย และได้ประจำการ ณ ที่ว่าการอำเภอ 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
