ในสายตา ของฉัน มันล้าเหลือ
เธอจะเชื่อ หรือไม่ ไร้สุขสันต์
ดั่งนาแล้ง แห้งหาย สลายพลัน
หญ้าฟางนั้น ยืนตาย หน่ายสิ้นดี
แม้บางครั้ง อยากหยุด ที่จุดจบ
เมื่อได้พบ ประสพพักตร์ รักล้นปรี่
ความอบอุ่น เธอฝาก มากมายมี
จึงเป็นที่ หมายปอง จ้องเป็นเงา
แม้ได้รู้ ความจริง หญิงยังรัก
ยังพร้อมภักดิ์ เพียงเดียว รั้งเกี่ยวเข้า
ถึงวันนี้ ที่ใจ ไขว่คว้าเอา
รักสองเรา แนบชิด จิดใฝ่ปอง
รู้ว่าอาจ เร็วไป ในความฝัน
รู้ว่าวัน เดือนคว่ำ จำเศร้าหมอง
รู้ว่าอาจ ทนฝืน กลืนกล้ำนอง
รู้ว่าอาจ เป็นสอง รองบางใคร
รู้ไม่เคย ลืมเลือน เหมือนเทพแกล้ง
รู้เสียดแทง กมล ยังทนไหว
รู้บางครั้ง เหงาหงอย คิดน้อยใจ
รู้ข้างใน ฤดี มีเพียงเธอ
๒/๐๓/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
