จิตจดจ่อ ขอใคร คงไร้หวัง
น้ำตาพัง ยั้งไว้ ในใจหนอ
ด้วยความรัก ไม่มี ที่ดีพอ
จึงตัดพ้อ ตัวเอง ว่าเก่งเกิน
เขาไม่ชอบ ฉลาด มาดหญิงมั่น
เขาไม่ชอบ จาบัลย์ หวั่นใจเขิน
เขาไม่ชอบ อย่างเรา เขาไม่เพลิน
แม้จะเดิน นอนนั่ง ยังกังวล
ต้องซื่อซื่อ บื่อบื่อ ยึดถือรัก
ชายเห็นปัก ดวงจิต มิคิดบ่น
ไร้เดียงสา จ๋าจ้า เข้าปะปน
เรามันคน ห้าวห้าว ทุกคราวไป
จึงขาดชาย หมายมอง ปองเคียงคู่
ฤๅจะสู้ อ่อนหวาน น้ำตาลไหว
แต่โทษที ที่รัก หักปวดใจ
ยังอยู่ได้ สบายมาก อยากบอกเธอ
พันทอง
๒/๐๓/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
