อ่านบทคำ สำเนียง เสียงสดับ
มีผูกรับ ขับร้อย ถ้อยคำสอน
เขาแต่งกานท์ หวานพจน์ ทุกบทตอน
เราปอนปอน กลอนแปร่ง แสลงหู
ขอแขวนนวม สวมใส่ ไว้สักพัก
กลอนเคยรัก หักใจ ไว้สักครู่
แล้วหลับตา หาฝัน อันเชิดชู
ลองตรองดู รู้ใน ใจตัวเรา
อารมณ์เศร้า เผาไหม้ ในวันโศก
วิปโยค โลกหม่น ทนอับเฉา
อารมณ์สุข รุกไล่ ให้บรรเทา
ช่วยแบ่งเบา เงาโศก วิโยคคลาย
หัดเขียนกลอน อ่อนอยู่ ค่อยรู้แจ้ง
สมองแล้ง แห้งผลาญ กานท์เฉิดฉาย
ให้ตันติด คิดเขียน เพียรแทบตาย
พรรณราย หายหด หมดพจน์งาม
พ้นวัยเด็ก เล็กผ่าน วันวานก่อน
เหลียวมองย้อน กลอนเก่า เราเฝ้าถาม
พัฒนา มาไหม? ...พอได้ความ
กระเตื้องตาม ยามเก๋า ฉันเข้าใจ
อ่านกลอนเก่า เข้าใจ กระไรหรือ?
เด็กอมมือ คือเรา ครั้งเก่าใช่
วันคืนเคลื่อน เดือนผ่าน กาลพ้นไป
เป็นผู้ใหญ่ อมมือ คือตัวเรา
Moo Dum
มีผูกรับ ขับร้อย ถ้อยคำสอน
เขาแต่งกานท์ หวานพจน์ ทุกบทตอน
เราปอนปอน กลอนแปร่ง แสลงหู
ขอแขวนนวม สวมใส่ ไว้สักพัก
กลอนเคยรัก หักใจ ไว้สักครู่
แล้วหลับตา หาฝัน อันเชิดชู
ลองตรองดู รู้ใน ใจตัวเรา
อารมณ์เศร้า เผาไหม้ ในวันโศก
วิปโยค โลกหม่น ทนอับเฉา
อารมณ์สุข รุกไล่ ให้บรรเทา
ช่วยแบ่งเบา เงาโศก วิโยคคลาย
หัดเขียนกลอน อ่อนอยู่ ค่อยรู้แจ้ง
สมองแล้ง แห้งผลาญ กานท์เฉิดฉาย
ให้ตันติด คิดเขียน เพียรแทบตาย
พรรณราย หายหด หมดพจน์งาม
พ้นวัยเด็ก เล็กผ่าน วันวานก่อน
เหลียวมองย้อน กลอนเก่า เราเฝ้าถาม
พัฒนา มาไหม? ...พอได้ความ
กระเตื้องตาม ยามเก๋า ฉันเข้าใจ
อ่านกลอนเก่า เข้าใจ กระไรหรือ?
เด็กอมมือ คือเรา ครั้งเก่าใช่
วันคืนเคลื่อน เดือนผ่าน กาลพ้นไป
เป็นผู้ใหญ่ อมมือ คือตัวเรา
Moo Dum
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
