นั่งอ่านกลอน ตอนไหน เคยได้แต่ง
หลายหลากแหล่ง กระทู้ รู้...คือฉัน..
นี่กลอนเรา โน่นกลอนเรา เฝ้าผูกพัน
ล้วนงานสรร ฝากฝีมือ เป็นชื่อเรา
วันเวลา ที่ผ่าน นานนึกหวน
มาทบทวน ความหลัง หวังคลายเหงา
อ่านเพลิดเพลิน เจริญใจ มิใช่เบา
นับว่าเข้า-ขั้นแท้ แน่แล้วตู
นึกกระหยิ่ม ยิ้มย่อง สมองโปร่ง
ช่างโอ่โถง ข้างใน ใจเลิศหรู
ล้วนกลอนดี มากมาย ใช่สายยู
เป็นหนึ่งผู้ มิใช่สอง รองจากใคร
ช่วงนี้ไม่ว่าง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
