๐ธรรมดาว่าโลกมีโศกซึ้ง
อารมณ์หนึ่งแปรกลับสลับศรี
เดี๋ยวก็ทุกข์เดี๋ยวก็สุขสนุกที
อุ่นฉวีว้างแวบแทบพริบตา
๐ท่านจึงสอนสติมิเผลอไผล
อย่าปล่อยใจติดพันเลศตัณหา
ยามเสพสุขพินิจพิจารณา
เพราะสุขซาทุกข์โถมประโคมคืน
๐นี่แหละหนอมายาชื่อว่ารัก
สิงสลักแทรกซ่อนยากถอนฝืน
ตำราหลวงรู้รอบครอบฟ้าพื้น
มิอาจยื่นช่องทางสว่างทรวง
๐คำสั้นสั้นออกเสียงแค่เพียง"รัก"
ช่างเหนี่ยวหนักน้าวมนุษย์ลงมุดบ่วง
เพียงคำเดียวดังนี้ที่ทั้งปวง
ยังหึงหวงโหยหาทุกนาที
อารมณ์หนึ่งแปรกลับสลับศรี
เดี๋ยวก็ทุกข์เดี๋ยวก็สุขสนุกที
อุ่นฉวีว้างแวบแทบพริบตา
๐ท่านจึงสอนสติมิเผลอไผล
อย่าปล่อยใจติดพันเลศตัณหา
ยามเสพสุขพินิจพิจารณา
เพราะสุขซาทุกข์โถมประโคมคืน
๐นี่แหละหนอมายาชื่อว่ารัก
สิงสลักแทรกซ่อนยากถอนฝืน
ตำราหลวงรู้รอบครอบฟ้าพื้น
มิอาจยื่นช่องทางสว่างทรวง
๐คำสั้นสั้นออกเสียงแค่เพียง"รัก"
ช่างเหนี่ยวหนักน้าวมนุษย์ลงมุดบ่วง
เพียงคำเดียวดังนี้ที่ทั้งปวง
ยังหึงหวงโหยหาทุกนาที
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
