ทะเลครืน คลื่นครวญ เหมือนนวลหม่น
วายุวน ปนย้ำ ระกำหมอง
หลงน้ำคำ ฉ่ำใส ใจคะนอง
อกกลัดหนอง ครองช้ำ มาคร่ำครวญ
เขาลืมแล้ว แผ่วผ่าว ปวดร้าวจิต
คนไร้สิทธิ์ ผิดหวัง นั่งกำสรวล
ปวดฤดี เพียงใด ใฝ่ทบทวน
จิตรัญจวน ป่วนปั่น ยามฝันจร
อาทิตย์ลา หล้าลับ ดับหล่นแล้ว
ยังมิแคล้ว แววหม่น คล้ายคนหลอน
ชายใดเหลือ เยื่อใย ใฝ่อาวรณ์
เอื้ออาทร หมอนตัก ขอพักพิง
วายุวน ปนย้ำ ระกำหมอง
หลงน้ำคำ ฉ่ำใส ใจคะนอง
อกกลัดหนอง ครองช้ำ มาคร่ำครวญ
เขาลืมแล้ว แผ่วผ่าว ปวดร้าวจิต
คนไร้สิทธิ์ ผิดหวัง นั่งกำสรวล
ปวดฤดี เพียงใด ใฝ่ทบทวน
จิตรัญจวน ป่วนปั่น ยามฝันจร
อาทิตย์ลา หล้าลับ ดับหล่นแล้ว
ยังมิแคล้ว แววหม่น คล้ายคนหลอน
ชายใดเหลือ เยื่อใย ใฝ่อาวรณ์
เอื้ออาทร หมอนตัก ขอพักพิง
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
