ตั้งแต่เช้ายันสายเจอสายฝน
จะรอทนไม่นานมันคงหาย
ท้องฟ้ายังมืดมนฝนกระจาย
รอจนหน่ายไม่แล้งเหมือนแกล้งกัน
ตั้งแต่สายจนเที่ยงคอยเลี่ยงหนี
ฝนซัดซาดทุกทีมีเปียกนั่น
ขากางเกงถลกไว้พับได้ทัน
แต่รองเท้าของฉันมันเปียกปอน
ตั้งแต่เที่ยงถึงบ่ายกายเริ่มหนาว
อ้าปากหาวบิดไหล่เครียดคลายผ่อน
อยู่กับที่หนาวเสริมเริ่มง่วงนอน
ลมพัดย้อนเวียนวนฝนตามมา
ตั้งแต่บ่ายถึงค่ำพรำไม่สร่าง
แอบที่พักริมทางไม่กว้างกว่า
กะประมาณถูกแน่แค่สามวา
มืดแล้วหนาตากฝนอานกลับบ้านนอน.
นพ
จะรอทนไม่นานมันคงหาย
ท้องฟ้ายังมืดมนฝนกระจาย
รอจนหน่ายไม่แล้งเหมือนแกล้งกัน
ตั้งแต่สายจนเที่ยงคอยเลี่ยงหนี
ฝนซัดซาดทุกทีมีเปียกนั่น
ขากางเกงถลกไว้พับได้ทัน
แต่รองเท้าของฉันมันเปียกปอน
ตั้งแต่เที่ยงถึงบ่ายกายเริ่มหนาว
อ้าปากหาวบิดไหล่เครียดคลายผ่อน
อยู่กับที่หนาวเสริมเริ่มง่วงนอน
ลมพัดย้อนเวียนวนฝนตามมา
ตั้งแต่บ่ายถึงค่ำพรำไม่สร่าง
แอบที่พักริมทางไม่กว้างกว่า
กะประมาณถูกแน่แค่สามวา
มืดแล้วหนาตากฝนอานกลับบ้านนอน.
นพ
ตั้งแต่เช้าหนาวจัง..น้องนั่งแอบ
กอดหมอนแนบ..หนาวใจไม่ถ่ายถอน
คิดถึงอ้อมแขนใคร..ใจอาวรณ์
เคยกอดนอนท่ามฝนหลับจนเพ้อ
ถึงยามสายหมายใจจะไปหา
ห้าสิบห่า..ฝนพรำสม่ำเสมอ
ไม่เลิกลา..อยากให้เหมือนใจเธอ
ที่ท่วมเอ่อด้วยห่วงใยมีให้กัน
จวบจนเที่ยงเสียงฝนหล่นกระแทก
หลังคาแฝกสะบัดไหวน้องใจสั่น
เป็นห่วงเธอหลงไปในไพรวัลย์
ฝากรับขวัญคนดีที่อยู่ไกล
ตกเย็นย่ำน้ำฝนก็ท้นถั่ง
ทั้งสองฝั่งคลาคล่ำสายน้ำไหล
พี่ลำบากยากแสน..ชายแดนไทย
ฝากอ้อมใจห่มคน..ท่ามฝนพรำ
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
