ผืนดินแล้งแห้งเหือดดังเลือดสิ้น
รวิรินเปลวแดดอันแผดโหย
เพียงแผ่วพรายสายฝนอันหล่นโปรย
ก็ชื่นโดยฤดีที่อาทร
ถึงเวหาสวาดรุ้งณ.คุ้งฟ้า
ฤาควรค่าพิรุณโรยแม้โผยอ่อน
ให้ซึ้งซาบตราบดินสิ้นอัมพร
แม้สิงขรกร่อนเกลื่อนมิเลือนลืม
*****
รวิรินเปลวแดดอันแผดโหย
เพียงแผ่วพรายสายฝนอันหล่นโปรย
ก็ชื่นโดยฤดีที่อาทร
ถึงเวหาสวาดรุ้งณ.คุ้งฟ้า
ฤาควรค่าพิรุณโรยแม้โผยอ่อน
ให้ซึ้งซาบตราบดินสิ้นอัมพร
แม้สิงขรกร่อนเกลื่อนมิเลือนลืม
*****