ใยทิ้งดาว พราวพร่าง ร้างดวงหม่น
ใยไม่ยล บนฟ้า จันทราฉาย
ใยหยุดพัก กักใจ ไว้เพียงกาย
ใยเดียวดาย ชายช้ำ ไม่นำพา
ตะวันลา ฟ้าต่ำ พอค่ำหน่อย
จันทร์ก็ค่อย ลอยเคลื่อน มาเยือนหล้า
พอหมดคืน ตื่นเช้า เจ้าก็ลา
แต่กลับมา หาประจำ ยามค่ำคืน
จันทร์ยังหมั่น ผันมา ทุกคราค่ำ
ถึงเจ็บช้ำ ร่ำไห้ ใจสะอื้น
ไม่จางหาย คลายภักดิ์ รักยั่งยืน
ยังกล้ำกลืน ฝืนลอย มาคอยรอ
รอสุรีย์ ศรีแสง ผู้แรงกล้า
พบเพื่อลา คราที่ ราตรีต่อ
จันทร์ก็เศร้า เหงาหา น้ำตาคลอ
ทำหน้างอ ง้ำเสี้ยว เป็นเคียวงอน
งอนมากเข้า เจ้าคล้ำ จนดำมืด
ตะวันจืด ชืดชา ไม่มาอ้อน
มืดหมดดวง ล่วงลา ถึงมาวอน
ศศิธร อ่อนทรวง คืนดวงเต็ม
สุริยัน จันทรา ไปมาสู่
หวังครองอยู่ คู่กัน มั่นรักเข้ม
ลิ้มรสรื่น ชื่นมาน หวานมันเค็ม
รื่นรสเล็ม เอมลิ้ม อิ่มมิคลาย
อย่าเพียงหยุด ฉุดใจ แค่ไหวหวั่น
ดูรักมั่น จันทร์มี สุรีย์ฉาย
ให้สานต่อ ทอฝัน ถึงบั้นปลาย
ไม่เดียวดาย คล้ายสวรรค์ จันทร์-ระพี
Moo Dum
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
