เมื่อวานหลังโพสต์กระทู้ จู่ๆก็นึกแวบขึ้นมาว่า
ยศพัฒน์ อ่านว่า ยด-สะ-พัด
นั่นก็เพราะว่า สองคำนี้ ยศ, พัฒน์
เป็นคำที่ไทยเรายืมมาจากภาษาบาลีสันสกฤต
ยศ ส.;บ. เขียนเหมือนกัน ยส
พัฒน ในภาษาเดิมเขียนต่างกัน
ส. วฑ.ฒน
บ. วร.ธน (จุดคือพินทุใต้อักษรข้างหน้า)
เมื่อนำคำบาลีสันสกฤตสองคำมาผูกเป็นชื่อ ตำราไวยากรณ์ไทยให้อ่านตามหลักการสมาสคำ
คือ แทรกเสียงสระอะลงระหว่างคำทั้งสอง
ด้วยเหตุนี้เอง จึงอ่านชื่อนี้ได้ว่า ยด-สะ-พัด
ฉะนั้นที่บอกว่า วรรคแรกของโคลงใส่คำไม่ครบ จึงเป็นความผิดพลาดของกระผมเอง
ตามฉันทลักษณ์โคลง พยางค์เสียงเบานับเป็นหนึ่งคำได้เช่นกัน
ถ้าเจ้าของกระทู้ท้วงมา ก็คงต้องขออภัยและยอมแต่งโคลงให้แต่โดยดีเพื่อชำระความหน้าแตก
เรื่องต่อมา สืบเนื่องจากเหตุการณ์ข้างต้น
เผื่อโดนกระทุ้งเต็มแรง ก็ต้องหาวัตถุดิบเตรียมไว้ก่อน
ก่อนนอนหยิบพจนานุกรมราชบัณฑิต ค้นหาความหมายของชื่อ
พบว่า
ยศ หมายถึง ความยกย่องนับถือเกียรติของตน, เกียรติคุณ, ฐานันดรที่พระมหากษัตริย์โปรดเกล้าฯ
พระราชทานแก่บุคคลใดบุคคลหนึ่ง มีสูงต่ำตามลำดับกันไป
พัฒน- หมายถึง ความเจริญ
ซึ่งไม่ตรงกับความหมายที่ยกมาให้ช่วยแต่งโคลง
ทำให้คิดได้ว่า มีการมั่วนิ่มกันเกิดขึ้นแล้ว
อยากจบด้วยสุภาษิตแต่ยังนึกไม่ออก
เอาเป็นว่า
ก่อนช่วยเหลือบุตรหลานของท่าน ควรตรวจสอบข้อมูล ประกอบการพิจารณาด้วยทุกครั้ง
คนธรรพ์
๒๐/๒/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
