อันแดนใด ไหนเลย มิเคยหลง
เท่าแดนดง กรงใจ ที่ใฝ่หา
ในซอกทรวง ดวงมาน ของกานดา
สิเน่หา ห้ามใจ มิได้เลย
เมื่อปมรัก ถักตรวน รัญจวนเกี่ยว
ผูกเป็นเกลียว กอดรัด มาซัดเสย
หลงติดห้วง บ่วงทอง ของทรามเชย
สุดเสบย เคลิ้มใคร่ แดนใจนาง
อันแดนใด ไกลทาง ใช่ห่างห่วง
รกหนทาง รักแล้ว ยังแผ้วถาง
สุดโค้งรุ้ง คุ้งฟ้า มากั้นกลาง
มิอาจขวาง ใยรัก ที่ถักทอ
โชคชะตา นำพา มาเกี่ยวข้อง
ดังเรือต้อง ทอดดิ่ง ทิ้งสมอ
หลงเกลียวถ้อย ร้อยพร่ำ คำพะนอ
เมื่อปมก่อ ยากแก้ ท้อแท้จริง
รกหนทาง รักแล้ว ยังแผ้วถาง
สุดโค้งรุ้ง คุ้งฟ้า มากั้นกลาง
มิอาจขวาง ใยรัก ที่ถักทอ
โชคชะตา นำพา มาเกี่ยวข้อง
ดังเรือต้อง ทอดดิ่ง ทิ้งสมอ
หลงเกลียวถ้อย ร้อยพร่ำ คำพะนอ
เมื่อปมก่อ ยากแก้ ท้อแท้จริง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
