~ คนไกล เป็นได้แค่ ส่วนเกิน ~
♥ ♥ ♥
ก็ยามเย็นของเรา..เช้าที่นั่น
ครั้นยามดึก..เราฝัน ใจขื่นขม
เขากำลังยิ้มชื่น..สุขรื่นรมย์
กับใครอื่น..ปล่อยเราตรม ด้วยลมลวง
ต่างองศาพาใจให้เปล่าเปลี่ยว
คล้ายกับอยู่คนเดียว..ไร้คนห่วง
รุ้งตะแคง..แวงอยู่ไหน ใคร่ถามทวง
ปล่อยทิ้งช่วงว่างเปล่า..เราชอกช้ำ
บ่อยครั้งนึกน้อยใจ..ว่าไร้เพื่อน
ยามเยี่ยมเยือน..เขาหลบหาย เราใจคว่ำ
เป็นส่วนเกินทุกประเด็น..เห็นประจำ
ร่ายลำนำ..ใครก็เมิน จนเขินแล้ว
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
