ต้นลำพู คู่หิ้งห้อย นั้นพลอยเศร้า
ใบเหี่ยวเฉา เฝ้าครวญ หวนสดับ
เคยเริงร่า ท้าลม พรมระยับ
ต้องเหินห่าง ร้างลับ ไปกับตา
แม้รักมั่น หวั่นขม จนจมปลัก
จะขอตัก ขอตวง ขอห่วงหา
จะภพใหม่ ภพเก่า เคล้าวิญญา
จะชาติหน้า ชาตินี้ มีเพียงเธอ
พันทอง
ต้นลำพูคู่กรรมคลำหิ้งห้อย
พี่ยังคอยพันทองมองจนเหม่อ
เพราะว่าพี่รักมากจึงอยากเจอ
ได้แต่เพ้อบ่นหาอยู่หน้าคอม ฯ
เมื่อรักกันมั่นใจไม่ขื่นขม
ไม่ระทมแน่นอนวอนเนื้อหอม
ปัจจุบันขอเคียงเพียงพะยอม
จะถนอมไม่ขาดทุกชาติเลย