วันเวียนวน หม่นหมอง น้ำนองหน้า
ปวดแปลบพร่า ตามัว มั่วมาก่อน
คนเคยเคียง เลี่ยงหลบ จบจากจร
หวงห่วงหา อาทร นอนร้อนใจ
รักเราเก่า เค้าขาด อนาถนัก
ยากยื้อยัก หักหาย เหนื่อยหน่ายไหม
เจ็บจุกจิก พลิกผัน หวั่นทรวงใน
เจ็บจวนเจียน เสี้ยนใส่ ฤทัยพัง
นั่งนอนแอบ แนบแน่น แดนดงป่า
ติดภูผา หน้าถ้ำ จำนรรจ์สั่ง
เย็นยะเยียบ เงียบงัน พรั่นพรึงจัง
น้ำตกดัง วังเวง เซ็งแซ่ซ้อง
ฝันเพ้อพก อกสั่น ครั้นรุ่งสาง
กระรอกด่าง ต่างไต่ ไร้หม่นหมอง
แต่ตัวฉัน พลันเศร้า เขาไม่ปอง
จำจักต้อง ครองเหน็บ เจ็บจิตจริง
๑๘/๐๒/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
