สวนสาธารณะวันนี้ไร้ผู้คน
ท้องฟ้าสีจางหม่น . . . เงียบเหงา
ต้นไม้ไม่ไหวเอน ~ เพราะลมไม่พัดมาหยอกล้ออย่างเก่า
ชิงช้าที่แขวนไว้กับต้นไม้ใต้ขอบฟ้าสีเทา . .. ก็คงเหงาเช่นกัน
จากที่เคยสนุกสนานทุกครั้งที่นั่งชิงช้า
กลับกลายเป็นคนเหว่ว้า . .. ช่างฝัน
แกว่งชิงช้าเบา ~ เบา . .. ใบไม้แห้งร่วงกราวนับร้อยพัน
หัวใจของฉัน . . ร่วงปลิวตามใบไม้พวกนั้นไป
ฉันกลับมาตรงที่ ~ ที่ เคยมีเรา
แต่วันนี้ไม่เหมือนวันเก่า . .. อีกแล้วใช่ไหม?
เอื้อมมือโล้ชิงช้าตัวข้าง ~ ข้าง แล้วหวิวใจ
ที่ประจำของคนบางคนยังร้างไร้ . . .
พร้อมกับชั่วโมงแห่งการรอคอยที่เพิ่งหมดไป . . อีกวัน~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
