จะสัญจรนอนกินสิ้นความสุข
จะนั่งลุกตากวาดหวาดผวา
ระวังตัวเมื่อใดมีภัยมา
ทุกเวลาวิตกอกแทบพัง
พอสางตาสามีรี่จากบ้าน
ไปทำงานละลูกเมียอยู่หลัง
เสียงระเบิดหลายจุดผุดปึงปัง
รถยานต์พังนอนหงายตายเป็นเบือ
เฒ่าชแรแม้พระมิละเว้น
ทหารเห็นตำรวจหวดมิเหลือ
สตรีเด็กครูหมอมิรอเรือ
ตกเป็นเหยื่อความตายกระหายมัน
อสุราซาตานมารสิงสู่
ข้างนอกดูก็ไทยในเขตขัณฑ์
แต่ข้างในใจดำจากโลกันตร์
กล้าห้ำหั่นอนาถบ้างปาดคอ
ได้ชมข่าวห่วงโข่งลงพื้นที่
วอนพระศรีมีห้อยสร้อยคล้องศอ
คุ้มสกนธ์พ้นภัยไม่รีรอ
ชนะต่อศัตรูผู้ทำลาย
รพีกาญจน์