ไม่เหมือนเดิม อีกแล้ว แก้วตาเปลี่ยน
สิ้นเสถียร เวียนวน จนขื่นขม
หยดน้ำตา หล่นลับ กับตรอมตรม
ชื่นเคยชม กลายระทม ด้วยลมลวง
หอมไอดิน กลิ่นอวล รัญจวนจิต
บัดนี้ผิด แผกไกล ให้เหน็บหน่วง
ละอองดิน เคยระยับ นับดื่นดวง
สะท้อนทรวง ซมเซา ยัยเฉาเอย
สิ้นเสถียร เวียนวน จนขื่นขม
หยดน้ำตา หล่นลับ กับตรอมตรม
ชื่นเคยชม กลายระทม ด้วยลมลวง
หอมไอดิน กลิ่นอวล รัญจวนจิต
บัดนี้ผิด แผกไกล ให้เหน็บหน่วง
ละอองดิน เคยระยับ นับดื่นดวง
สะท้อนทรวง ซมเซา ยัยเฉาเอย