อดีตเป็นบทเรียนดั่งเทียนส่อง
ความเศร้าหมองหม่นไหม้ไว้เสมอ
ทุกขณะเฉียดใกล้ได้พบเจอ
มิพลั้งเผลอหัวใจไปอ่อนแอ
เมื่อล้มแล้วลุกยืนคืนที่กลับ
เริ่มต้นนับหนึ่งใหม่มิใช่แย่
วันนี้อาจจะเป็นเช่นผู้แพ้
ก็ไม่แน่วันหน้าอาจคว้าชัย
เริ่มก่อร่างสร้างฝันวันละนิด
ความหลังปิดฉากจบกลบฝังได้
ปัจจุบันวันนี้ที่เป็นไป
เพื่ออะไรใจรู้ไม่วู่วาม
รักเพียงน้อยแต่นานหวานไม่หมด
ทีละหยดหยาดมีไม่ผลีผลาม
รักด้วยใจใสซื่อคืองดงาม
ทุกโมงยามรักคงดำรงรัก
"กานต์ฑิตา"
๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
