เพราะต้องมนต์ดลใจพิไลพิลาศ
มิอาจคาดใจเพริศระเสิดระสัง
เพียงแต่คิดใจเซประเดประดัง
เกือบสิ้นหวังอารมณ์ระทมระทวย
ประพิมพ์ประพายคล้ายจมระทมหมอง
ประคับประคองใจไว้มิให้ป่วย
ตะบี้ตะบันใจช้ำยังอำนวย
กระชุ่มกระชวยจนรักได้ภักดี
บางครั้งหนอยามดึกสะอึกสะอื้น
ทุกวันคืนใจล้าประสาประสี
หากแต่คนเคยเหงากระเซ้ากระซี้
จนฤดีหมองหม่นกระวนกระวาย
พิรี้พิไรในรักสลักเสลา
พินอบพิเทาราวกับกระสับกระส่าย
ตะขิดตะขวงใจพรางมิวางมิวาย
ตะเกียกตะกาย " สิ้ น ห วั ง " มะลังมะเลือง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
