ไม่มีฝันใดต้องไปถึง
ในวันซึ่งเลยฝันอันหอมหวาน
ไม่มีที่แห่งใดในจักรวาล
ให้ซมซานผ่านถึงสักหนึ่งใด
อยู่กับความเป็นไปในชีวิต
ปล่อยความคิดเกิดดับเกินนับได้
หยุดปรุงแต่งปรารถนาระอาใจ
เพียงอยู่ในปัจจุบันอันเป็นจริง
จึงแลเห็นดังเช่นที่เป็นอยู่
จึงฟังเสียงเพียงหูจิต-รู้-นิ่ง
จึงดมลิ้มจริงแท้แค่อ้างอิง
จึงสัมผัสทุกสิ่งไม่จริงจัง
ได้ดื่มด่ำฟ้าครามว่างามนัก
วิหคทักเพราะพริ้งยิ่งทุกครั้ง
ดอกโมกข์โชยกลิ่นกล่อมหอมเสียจัง
ข้าวเปล่ายังอร่อยเหลือไม่เบื่อเลย
ปล่อยคืนวันผันไปมิไห้หา
ใครชี้หน้าบ้าบอหัวร่อเฉย
สุขอันใดไหนเทียบมาเปรียบเปรย
สุขจริงเอย..ยามจิตว่าง..เมื่อวางลง
*****
ในวันซึ่งเลยฝันอันหอมหวาน
ไม่มีที่แห่งใดในจักรวาล
ให้ซมซานผ่านถึงสักหนึ่งใด
อยู่กับความเป็นไปในชีวิต
ปล่อยความคิดเกิดดับเกินนับได้
หยุดปรุงแต่งปรารถนาระอาใจ
เพียงอยู่ในปัจจุบันอันเป็นจริง
จึงแลเห็นดังเช่นที่เป็นอยู่
จึงฟังเสียงเพียงหูจิต-รู้-นิ่ง
จึงดมลิ้มจริงแท้แค่อ้างอิง
จึงสัมผัสทุกสิ่งไม่จริงจัง
ได้ดื่มด่ำฟ้าครามว่างามนัก
วิหคทักเพราะพริ้งยิ่งทุกครั้ง
ดอกโมกข์โชยกลิ่นกล่อมหอมเสียจัง
ข้าวเปล่ายังอร่อยเหลือไม่เบื่อเลย
ปล่อยคืนวันผันไปมิไห้หา
ใครชี้หน้าบ้าบอหัวร่อเฉย
สุขอันใดไหนเทียบมาเปรียบเปรย
สุขจริงเอย..ยามจิตว่าง..เมื่อวางลง
*****