แสนเป็นห่วงดวงใจยามไกลห่าง
ด้วยน้องนางกลางคืนนอนขื่นขม
ต้องอ้างว้างว้าเหว่ทะเลอารมณ์
อยากเชยชมน้องนางจึ่งครางครวญ
คิดถึงเจ้าเช้าค่ำระกำหนัก
ยามน้องรักป่วยไข้คงไห้หวน
ยามมีทุกข์รุมเร้าใครเขาทวน
คงปั่นป่วนเดียวดายขาดชายเคียง
ไปทางไหนคนเดียวคงเปลี่ยวเปล่า
อยากเป็นเงาน้องนางในทางเสี่ยง
นั่งเป็นเพื่อนเคล้าคลออย่างพอเพียง
เพื่อนร่วมเตียงยามเหงาอย่าเง้างอน
ยอมรับว่าเป็นห่วงดวงใจพี่
วันเดือนปีล่วงเลยที่เคยอ้อน
เฝ้านับวันเวลาด้วยอาทร
แสนอาวรณ์อาลัยยามไกลกัน
ไพร พนาวัลย์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
