โดนกับดักรักร้างจำห่างนุช
เดินสะดุดขาโต๊ะ โอ๊ะ ไม่สู้
เราคงถูกนินทาว่าเจ้าชู้
จึงต้องใช้บทบู๊เข้าขู่ซะ
จิตใจมันแห้งแล้งโดนแช่งชัก
รักคนที่ไม่รักต้องหักดะ
คงต้องฉุดกระชั้นมันเขาละ
ให้พูดคะ..พูดขา แหมน่ารัก
ใกล้วันวาเลนไทน์ใจเลอะเทอะ
คนแยะเยอะแย่งกุหลาบมาทาบปัก
แต่ตัวเราเขานึกทำยึกยัก
ไม่หยุดทักรักฉันดันยิ้มเยาะ
ร้อยมาลัยดอกรักให้สักนิด
ดั่งหนึ่งมิตรชิดใกล้อย่าใจเสาะ
ต้อนรับกานท์หวานใสอันไพเราะ
อ้อนออเซาะทายทักแบบรักคุด
“ไพร พนาวัลย์”
โห กว่าจะจบ แทบสลบแน่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
