...หยุดเถิดหนาน้ำตาที่บ้าบิ่น
ก่อนจะสิ้นอาดูรความหวั่นไหว
คราบแปะเปื้อนนองหน้าว่าอาลัย
เกือบสิ้นใจแดดิ้นสิ้นชีวา
...เสพอักษรคนโศกพัดโบกเศร้า
กลอนก็เข้าติดแผลตีแผ่หน้า
ซึมซับผ่านกานท์เงาที่เจ้าทา
ให้เห็นว่าทุกข์หนักก่อนหักใจ
...ระบายมาเถิดหนาเมื่อคราสิ้น
ระบายถิ่นหมองหม่นมิทนไหว
ระบายน้ำจากนัยน์ตาให้พร่าไป
ระบายใจไล่สีหม่นอย่าทนเลย
...มาซบไหล่กานท์กลคนเขียนกลอน
มาซบก่อนที่หทัยไปเฉลย-
ว่าเจ็บหนักขอเย็บปักพ่อทรามเชย
ให้แผลเกยแทบเท้าเจ้า...อย่าเฝ้ามองฯ
ตะวันฉาย
ก่อนจะสิ้นอาดูรความหวั่นไหว
คราบแปะเปื้อนนองหน้าว่าอาลัย
เกือบสิ้นใจแดดิ้นสิ้นชีวา
...เสพอักษรคนโศกพัดโบกเศร้า
กลอนก็เข้าติดแผลตีแผ่หน้า
ซึมซับผ่านกานท์เงาที่เจ้าทา
ให้เห็นว่าทุกข์หนักก่อนหักใจ
...ระบายมาเถิดหนาเมื่อคราสิ้น
ระบายถิ่นหมองหม่นมิทนไหว
ระบายน้ำจากนัยน์ตาให้พร่าไป
ระบายใจไล่สีหม่นอย่าทนเลย
...มาซบไหล่กานท์กลคนเขียนกลอน
มาซบก่อนที่หทัยไปเฉลย-
ว่าเจ็บหนักขอเย็บปักพ่อทรามเชย
ให้แผลเกยแทบเท้าเจ้า...อย่าเฝ้ามองฯ
ตะวันฉาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
