กระท่อมน้อยกลางนาหลังคาจาก
ไผ่ตีฟาก..ห่างห่างพื้นต่างสี
ด้วยผุพังมานานผ่านหลายปี
มองดูสีฝาเก่า..รมเขม่าไฟ
ผ้าสีตุ่นปูนอน..พร้อมขอนหนุน
ไร้ไออุ่นอ้างว้าง..แลทางไหน
ก็หนาวเหน็บเจ็บถึงก้นบึ้งใจ
จะหาใครปรานีไร้วี่แวว
ท่ามเดือนเสี้ยวเสียงลมผสมน้ำค้าง
ที่พรมพร่างใบหญ้าว่าเสียงแผ่ว
หมอกลอยเลื่อนเคลื่อนคลุมพุ่มนมแมว
จวนเช้าแล้วยังข่มตาหน่ายอารมณ์
จะต้องรอนานไหม..ใครคนนั้น
หรือว่าฝันเลือนร้างกลางใจขม
กระท่อมน้อยคนเหงาเศร้าระทม
ความหวังล่มฝันร้างอยู่กลางดิน
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
