ให้เธอเป็นอย่างที่เป็นฉันรับไหว
ให้เธอไปตามหัวใจปรารถนา
ให้เธอค้นหาความหมายในชะตา
ให้เธอกล้าหยัดท้าทุกความเป็นไป
โปรดหยุดลงตรงที่เธอพำนัก
โปรดหยุดนามความรักอันหลับใหล
โปรดหยุดความห่วงหาและอาลัย
โปรดหยุดใจเธอไว้เพียงในตน
อาจบางทีเธอจะซึ้งถึงความหมาย
อาจเพริศพรายแสงสว่างบนทางหม่น
อาจชีวิตห่างไกลในทุกข์ทน
อาจพบคนที่ใช่ได้เต็มเติม
ให้เธอไปตามหัวใจปรารถนา
ให้เธอค้นหาความหมายในชะตา
ให้เธอกล้าหยัดท้าทุกความเป็นไป
โปรดหยุดลงตรงที่เธอพำนัก
โปรดหยุดนามความรักอันหลับใหล
โปรดหยุดความห่วงหาและอาลัย
โปรดหยุดใจเธอไว้เพียงในตน
อาจบางทีเธอจะซึ้งถึงความหมาย
อาจเพริศพรายแสงสว่างบนทางหม่น
อาจชีวิตห่างไกลในทุกข์ทน
อาจพบคนที่ใช่ได้เต็มเติม
*กลอนบทนี้เขียนไว้สักระยะหนึ่งแล้ว เห็นเนื้อหาไปกันได้ เลยนำมาลง
แต่ไม่ได้สัมผัสกับกระทู้อื่น ถ้าอ่านดูแล้วเนื้อหาออกนอกประเด็น ต้องขออภัยคุณพันทองด้วยนะครับ*
ปากเธอบอก รับไหว ฉันไม่เชื่อ
ฤทัยเจือ ยาพิษ ฤทธิ์แทรกเพิ่ม
ปล่อยให้หลง ตายใจ มาใส่เติม
ทุกวันเสริม เหยาะลง ตรงหว่างทรวง
บอกให้ฉัน นั้นหยุด สุดรันทด
แสนกำสรด โศกเศร้า เหงาทุกช่วง
หลอกให้ฉัน หลงกล คนหลอกลวง
ตกในห้วง รักขม ระทมใจ
อยากจะหยุด สุดหวั่น สั่นระทึก
เกินรู้สึก รู้สม ตรมหมองไหม้
จึงต้องปล่อย ลอยลับ ซับฤทัย
หักห้ามไว้ ดีกว่า กลัวเล่ห์ชาย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
