Re: เชิญบ้าง.......เชิญแต่งฉันท์พันบท......โดยใช้เวลาสักสิบปีน่าจะพอ

(วสันตดิลกฉันท์ ๑๔)

๐ชูฉันท์ชนิดวิจิตระนี้ ก็เพราะปรีดิเปรมปาณ
ท่วงทีวจีอิษฐะหวาน วรวาทศิลป์สรวง

๐ฝึกฝนกมลกบิละลักษณ์ นยะวรรควิธีบวง
พอเพียงพยุงสติมิกลวง กระแซะซบกระลาศรี

๐บางครั้งถลาถวิละหา ครุพาเผดียงดี
ตามอย่างฉบับศิลปะธีร์ ผิวะเราเฉลาฉาย

(อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)

๐หนึ่งนั้นน่ะท่านนี้ มติมีรุจีพราย-
ม่านเมฆะคลี่คลาย คติตรงตรุณตาม

๐นานนานจะมาเยือน ดนุเหมือนธุลีความ
อุตส่าห์พยายาม วิระเรียนทะเบียนครู

๐หวังท่านแวะมาสอน เฉพาะพรสิพรั่งพรู
ดลฉันทะพลันหรู รติต้องตำราฉันท์

(เปษณนาทฉันท์ ๑๖)

๐อริญชย์ท่านพาสง่าผ่าเผย สิพาเอื้อนเอ่ยสยามวงศ์วรรณ
ประเลงเพลงพราวสกาวสุขสันต์ ประหนึ่งครกนั้นกระชั้นชิดชนม์

๐กระผมพึงเพียรพิจารณ์จำศาสตร์ บ่ถึงเก่งกาจบ่อาจเบื่อมนตร์
กระทู้นี้จึงระรึงเลิศผล และเดินดั้นด้นกมลมุ่งหาญ

๐ฤดูเหมันต์วสันต์คิมหันต์ มิได้หวาดหวั่นรึคร้านครั่นสาส์น
ละเลงลายล้วนกระอ่วนเอียงกานท์ จะค่อยคืบคลานคระหนทนไถ

(อินทรวงศ์ฉันท์ ๑๒)

๐ท่านกามนิตเชิญ จิตเพลินสวัสดิ์ไสว
บรรเลงวิถีไทย ทวิชาติพิลาสพิมล

๐ฉันท์นี้ก็ท่านเขียน ดนุเลียนระเบียนสกล
เฝ้าฝันสวรรค์ดล กลเม็ดและเคล็ดขบวร

๐ค่อยค่อยเขยื้อนคำ ตละดำริรักษะควร
แพรวพราวพิไลล้วน สมชื่อสยามสุธี

(อุปัฏฐิตาฉันท์ ๑๑)

๐ครูชิต,บุรทัต ปฏิพัทธะศิลป์ศรี
จึ่งแต่งสดุดี ปฐวีวิวัฒน์วงศ์

๐นอบน้อมศิระกราน ครุจารย์คะนึงคง
พร้อมพุ่มบุษบง บริพัตระบาทบรรพ์

๐อัญเชิญคุณะครู ประจุอยู่ฤทัยฉัน
เพื่อพรมพรอัน อภิยศจรสเสียง

(อีทิสังฉันท์ ๒๐)

๐เยาวชนจะสนสกลธะเพียง ตะลอนตะเลงตะลุยเฉลียง ณ ห้างดัง

๐เรียนรึเล่นบ่เห็นสิเป็นอิหยัง จะผิดจะเผลอจะพลาดจะพลั้ง จริตตน

๐โอ้สยามะเทพธิราชะดล หทัยวิสัยะเยาวชน เชลงคืน

(มาลินีฉันท์ ๑๕)

๐ขณะภพะภิทะเข็ญขืน สรรพสัตว์ฝืน มุฝ่าฟัน

๐จิตวิเคราะห์เฉพาะพราวภัณฑ์ อิ่มอุราอัน พระเพลิงผลาญ

๐สติสิบ่บริบูรณ์มาน หมายกิเลสลาญ ละลายธรรม

(มุทิงคนาทฉันท์ ๑๔)

๐สนุกสนานเสบียงบงสุ์ พิไรพะวงผดุงดำ
พะวักพะวนประกอบกรรม ประพฤติประจำกมลหมอง

๐ธริษตรีจะพังครืน ก็ยังระรื่นระเริงรอง
ขบวนกุศลกระหยดตรอง ผงาดผยองพะงาบตาม

๐เพราะอาจจะสิ้นสกนธ์กาย ผุก่อนผิว์ร้ายระรึงลาม
และชีวตินะทรีย์ทราม ผจญและหามมหันต์โหม

(ภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒)

๐ก็เมฆาวิภากลอน จะกลับย้อนขจรโลม
วิเศษฉันทะกลั่นโฉม ประกฤติกานทะหว่านหวาน

๐และฉันท์นี้น่ะมีมิตร ระเลียดฤทธิ์ลิขิตขาน
สุธีนัชฯจรัสกาญจน์ ประกาศก้องฉลองเรือน

๐สหายทรูฯวิทูร์ศิลป์ ประพันธ์พิณกวินทร์เยือน
เยาะย่างเย้าเฉลาเตือน ตลอดเพลงเลวงนัย

(มาณวกฉันท์๘)

๐แสนสุขเศียร เรียนวจะไกร
อันดิฐใน ฉันทะเฉลา
เพียรวรวาท บาทบทะเชาว์
หวังกวะเรา ร่วนรติตรึง

๐แม้นระยะไหน ใช่ชุติชนม์
เภทะผจญ รักษะระรึง
โชคะประดุจ ครุฑะจะพึง
บินปะทะซึ่ง ลมก็มิรวน

๐สัจจะวจี พลีเฉพาะขัณฑ์-
เขตคณะพันธุ์ ไทยสิริอวล
วรรณะกวี มีคติควร
กานทะประมวล หมายอนุชน

(สาลินีฉันท์๑๑)

๐อาจารย์พีพูนสุข แนะนำมุขเมลืองผล
แต่งฉันท์นั้นแยบยล ประหนึ่งสอนประพันธ์พราว

๐เช่นฉันท์เรื่องไข่ห่าน ก็อาจารย์วิพากย์คราว
เมื่อนานวันให้ชาว เชลงกลอนขจรจาร

๐ผมจึงจักลอกเลียน และร่ำเรียนเปรียญชาญ
เพื่อผ่องแพรวแก้วกาญจน์ กวัดวาทวิลาสคำ

(อินทรลิลาตฉันท์๑๑)

๐แต่งมาก็ยาวแล้ว บ่เบื่อแนวรึหน่ายรำ
บรรเลงประเลงสัม- มนาแต่ประดาฉันท์

๐เพื่อนพึงพยายาม ผลิข้อความประดับพลัน
อย่าลี้ละลายลัญจ์ ลลิตไหนไสวเทียม

๐แรกเริ่มหะแรกร้อง พจีพร่องบ่ต้องเหนียม
ใครใครเขยิบเตรียม จะปรบหัตถะสรรเสริญ(๔๔๓)