ให้เธอเป็นอย่างที่เป็นฉันรับไหว
ให้เธอไปตามหัวใจปรารถนา
ให้เธอค้นหาความหมายในชะตา
ให้เธอกล้าหยัดท้าทุกความเป็นไป
โปรดหยุดลงตรงที่เธอพำนัก
โปรดหยุดนามความรักอันหลับใหล
โปรดหยุดความห่วงหาและอาลัย
โปรดหยุดใจเธอไว้เพียงในตน
อาจบางทีเธอจะซึ้งถึงความหมาย
อาจเพริศพรายแสงสว่างบนทางหม่น
อาจชีวิตห่างไกลในทุกข์ทน
อาจพบคนที่ใช่ได้เต็มเติม
ให้เธอไปตามหัวใจปรารถนา
ให้เธอค้นหาความหมายในชะตา
ให้เธอกล้าหยัดท้าทุกความเป็นไป
โปรดหยุดลงตรงที่เธอพำนัก
โปรดหยุดนามความรักอันหลับใหล
โปรดหยุดความห่วงหาและอาลัย
โปรดหยุดใจเธอไว้เพียงในตน
อาจบางทีเธอจะซึ้งถึงความหมาย
อาจเพริศพรายแสงสว่างบนทางหม่น
อาจชีวิตห่างไกลในทุกข์ทน
อาจพบคนที่ใช่ได้เต็มเติม
*กลอนบทนี้เขียนไว้สักระยะหนึ่งแล้ว เห็นเนื้อหาไปกันได้ เลยนำมาลง
แต่ไม่ได้สัมผัสกับกระทู้อื่น ถ้าอ่านดูแล้วเนื้อหาออกนอกประเด็น ต้องขออภัยคุณพันทองด้วยนะครับ*