[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

เช้าเปิดน้ำ ลำไย ใจสะดุ้ง
ดุเหว่ามุ่ง บินมา แต่ฟ้าสาง
เจ้าเคยจิบ เจรจา นัยน์ตาแดง
ถูกกลั่นแกล้ง หนอใคร ให้ช้ำทรวง

มิน่าเชื่อ เมื่อคืน ยังชื่นอยู่
ดูซิดู อาบหน้า น้ำตาร่วง
หรือถูกของ ต้องขัน ทัณฑ์พุ่มพวง
จากเมืองหลวง ซมซาน ถึงบ้านดอน

มีสาส์นรัก ปักใจ ใส่มาด้วย
เขียนตัวย้วย ส่งจูบ แนบรูปศร
วาเลนไทน์ ไม่ว่าง ทางสัญจร
เป็นช่วงตอน เพียรตบะ รุกขกรรม

รพีกาญจน์

เคยสำเนียง เสียงเจ้า ดุเหว่าแว่ว
ท่ามแถบแถว แนวไพร คราใกล้ค่ำ
ยินร้องวู้ กู่ก้อง ท่องเตือนย้ำ
ฟ้ามืดคล้ำ ดำเทา เจ้าหายไป

ยืนกอดกาย สายตา ยลฟ้าปิด
นึกสะกิด จิตหวั่น พรั่นไฉน
ป่านฉะนี้ "รพีฯ"อ้าย ส่งสายใจ
จะห่วงใย ไหมนั่น หวั่นลมลวง

ดุเหว่าหาย กลายกา ถลาร่อน
บอกฟังก่อน เรื่องจริง ถูกยิงร่วง
อกทะลุ ดุเหว่า เข้ากลางทรวง
อาก้าควง ชีพปลง ลงสู่ดิน

(มิทราบมิบาปเน้อ)

"ดิน"