ใครหนอว่ากวีนี้ตายแล้ว
หายใจแผ่วผะผ่าวคราวหน้าฝน
พิมพ์หนังสือ“คืนชีพกวี”ดั่งมีมนต์
เพื่อนสองคน “สล่าผิน”ด้วยยินดี
รวมกวีมีมากไม่อยากเล่า
ล้วนหมู่เฮาชาวกลอนวอนเร็วรี่
แต่จริงแล้วไม่ถึงขั้นชั้นกวี
เพียงแต่มีหัวใจไร้พรมแดน
ใครหนอว่ากวีนี้ตายแล้ว
เชิญเพื่อนแก้วค้นหามาควงแขน
“สล่าผิน”คงมอบไว้ตอบแทน
ไว้ให้แฟนสัมพันธ์ที่หันมอง
“ไพร พนาวัลย์”