เมื่อเริ่มต้นหม่นหมองร้องครวญคร่ำ
พิลาปร่ำย่ำหวังพังสลาย
ลางบอกเหตุเภทภัยใจกล้ำกราย
แต่ยังหมายป่ายเอาเงาวิมาน
ลืมความเหน็บเจ็บช้ำระกำสิ้น
เฝ้าถวิลกลิ่นรักจักหอมหวาน
ปล่อยหัวใจไม่ห้ามความต้องการ
กระหยิ่มซ่านพล่านทรวงดวงฤทัย
มโนภาพอาบอิ่มยิ้มแก้มปริ
ดั่งแรกผลิสิขามาลีใหม่
เหล่าภมรว่อนดมชมกลีบใบ
ก้านดอกไหวใจเทียบเปรียบมาลี
เห็นแต่ด้านหวานสุขทุกข์ไม่เห็น
ไอรักเย็นเป็นแนวแวววับสี
ใจฟูฟ่องผ่องสุขทุกนาที
ไม่เคยมีสีดำนำมาวาง
หวังเคียงคู่อยู่กันหรรษาจิต
มองข้ามฤทธิ์พิษมีที่มุมต่าง
มองแต่เราเหมาหมดงดงามทาง
ส่วนอีกข้างอย่างไรไม่เคยมอง
จนที่สุดจุดจบพบความเขลา
ที่ตัวเราเฝ้ากร่างอย่างผยอง
จุดเริ่มต้นหม่นช้ำคำคะนอง
รักจะครองปองหมายง่ายนักฤา?
"กานต์ฑิตา"
๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
