ดูหนังเรื่องคนโขน แล้วรู้สึกขัดขุ่นข้องหัวใจ
เนื้อหาในเรื่อง เน้นการขัดแย้งชิงดีชิงเด่นกันเองของหัวหน้าคณะ มากกว่าการประชัน หรือการสื่อถึงความงดงามของศิลปะโขน
มันเลยอาจจะสื่อไปในทำนองที่ว่า ผู้ทำงานเกี่ยวกับศิลปะชั้นสูง ก็มิได้มีจิตใจที่ละไม กว่าคนทั่วๆไปเลย
ว่าแล้วก็...อยากให้มีคน มาทำหนังเรื่องคนโขน ใหม่จัง....
อยากให้โครงมีเรื่องประมาณว่า....นางเอก เล่นเป็นตัวนางสีดา....แล้วเพื่อนชายอีกสามคน แย่งกันเล่นบทตัวพระ เพราะคิดว่าเป็นตัวที่เด่น ที่สุด เพื่อหวังจะให้นางเอกประทับใจ
ซึ่งความเป็นจริงแล้ว ตังลิง กับตัวยักษ์ เป็นบทบาทที่มีความโดดเด่นมากที่สุด ของการแสดงโขน
แล้วมากลับหักมุม ตรงที่ว่า นางเอก มาเลือกตัวพระ (ผู้ที่ฝีมือการแสดงแย่ ที่สุด) เพราะความรักเขาไม่ได้เลือกกันตรงความสามารถ แต่เลือกเพราะว่า ใจมันรัก...ต่างหากล่ะ..
แต่อย่างไรก็ดี...ฉากนี้..เป็นฉากที่ผมประทับใจ..สุดๆ
๐ กักเก็บรักซ่อนไว้..ภายใน
แอบคิดถึงไกลไกล....ใฝ่เพ้อ
จะมีวิธีใด................ที่สื่อ..ถึงเฮย
ที่บอกแล้วไม่เก้อ......และเพ้อฝ่ายเดียว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
