เรื่องของใจ ใครห้าม เหมือนตามยุ
มุทะลุ ดุดัน หวั่นแทบแย่
ความรักรัด กลัดกลุ้ม สุมดวงแด
เป็นตัวแปร สำคัญ ทุกวันเลย
ถึงสลัด อย่างไร ไยไม่หลุด
ยังตามฉุด ตามรั้ง เบื่อจังเอ่ย
ปากบอกไม่ ใจหวัง สั่งเช่นเคย
สวนทางเอย เผยมาน จนด้านชา
เจ็บแสนเจ็บ เหน็บจิต ด้วยพิษรัก
หนักแสนหนัก ปักฤทัย ไม่เคยว่า
ทนแสนทน จนแปลบ แสบอุรา
หนาแสนหนา หน้าฉัน นั้นสู้ทน
แม้วันเลือน เดือนแรม ไม่แจ่มแจ้ง
ดาวไร้แสง วาววับ จับเวหน
ทางช้างเผือก ไม่เลื่อน เคลื่อนมาปน
ใจของคน ฉันท์นั้น เมื่อวันรัก
ที่เคยเห็น ไม่เป็นดั่ง ที่หวังไว้
อาจช้ำใจ ไห้หวน รัญจวนหนัก
ตกเหวหิน ดิ้นรน หม่นหมองนัก
ตกเหวรัก วันใด ไร้ทางเดิน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
