บินหลาเอย... อยู่ไหน ไม่พบหน้า
หรือหลงป่า หาทาง ออกไม่ได้
ข้าเป็นห่วง เจ้านั้น ปานขาดใจ
แต่ปีใหม่ มานี้ ที่เฝ้ามอง
เคยกระโดด โลดเต้น หน้าเต็นท์นี้
ไล่แมลงหวี่ ยุงริ้น สิ้นผยอง
โก่งคอคลอ สำเนียง ส่งเสียงร้อง
หลายทำนอง ก้องไพร หายพะวัง
เช้าวันพรุ่ง สายไป ข้าไม่ตื่น
เจ้ามาเกาะ ใกล้ปืน ยื่นความหวัง
จิกใบหู จิกตา มารับฟัง
มีคำสั่ง ฝากบอก นอกแดนไทย
ฟังจากเสียง ที่เล่า เขาเป็นห่วง
เวลาล่วง ผ่านมา ข้าอยู่ไหน
สบายดี นะจ๊ะ หรืออย่างไร
ขอมอบใจ แทนกาย อยู่ใกล้คุณ
ป่าดิบชื้น หนาวเหน็บ เจ็บทรวงนัก
มีเต็นท์พัก ใช่ว่า จะอบอุ่น
น้ำค้างพรม ลมไล่ ไอเย็นตุน
คุดตัวหนุน อิงแอบ เครื่องแบบตน
บินหลาเอย.... เช้านี้ มีหมอกหนา
เขาจะรู้ ไหมว่า ข้าสับสน
รอคอยเจ้า กลับถิ่น บินเวียนวน
จะฝากข่าว ถึงคน อยู่แดนไกล
จะบอกว่า ข้าหนาว กว่าคราวนั้น
อากาศเริ่ม ผกผัน สู่กาลใหม่
สุมขอนหวัง ความร้อน จากกองไฟ
แต่หนาวใจ ไม่คลาย จะหายเลย.
นพ