น้ำตาพี่ฑิต
เมื่อถึงวันออกพรรษาต้องลาสึก
โอ้พี่ฑิตแสนคึกเริ่มหวั่นไหว
เพียงสามเดือนที่จากพรากมาไกล
บวชชดใช้คุณพ่อแม่แลย่าตา
ต้องห่างแฟนแสนสวยรวยเสน่ห์
ยิ้มผ่องผุดสุดเท่ดั่งเลขา
กลัวเจ้ามีแฟนใหม่พี่ไคลคลา
พอถึงวันออกพรรษารีบสึกครัน
หวังสึกแล้วได้บรรจบพบกับน้อง
พาเจ้าเที่ยวลอยล่องท่องสวรรค์
สู่ฉิมพลีที่โหยหามานานวัน
สามเดือนนั้นช่างทรมานนานเหลือใจ
สึกเสร็จสรรพกลับบ้านไหว้พ่อแม่
คนเฒ่าคนแก่น้อมนบเคารพไหว้
เสร็จธุระนึกถึงแฟนรีบแล่นไว
ด้วยฤทธิ์ไฟแรงสวาทคาดคะเน
น้องคงไม่เหหันวันพี่บวช
พี่เพียรสวดศึกษาอย่าหันเห
เจ้าอยู่บ้านกอดหมอนนอนบนเปล
คงไม่เขวมอบใจให้ใครครอง
ถึงบ้านแฟนแค้นหนักกระอักอก
โอ้นรกหรือนี่พี่หม่นหมอง
เมื่อเจ้ามีชายอื่นชื่นตระกอง
เป็นเจ้าเข้าเจ้าของเข้าจองนาง
หยาดน้ำตาฑิตใหม่ไหลรินหลั่ง
จนล้นฝั่งเจ้าพระยาเมื่อฟ้าสาง
ท่วมเลือกสวนไร่นามลาล้าง
ท่วมทุกอย่างท่วมฟ้าปลากินดาว
โศกนาฏกรรมซ้ำรอยโศก
น้ำท่วมโลกล้างมนุษย์ชั่วสุดฉาว
ผู้หลงเพลินโลกีย์ราคีคาว
ตกเป็นข่าวสรยุทธพูดหลายวัน
Orion264(มือขวา)
๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๕
อิอิ พอดีเห็นเมื่อวานเพิ่งเป็นวันออกพรรษา(กลอนนี้แต่งเมื่อวันออกพรรษา)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
