ใจคนเราเปลี่ยนได้อย่าไปว่า
เมื่อถึงคราเปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน
ความรู้สึกบอกชัดการตัดรอน
รำลึกย้อนประเดิมแรกเริ่มมา
ใจเธออาจหวั่นไหวที่ใครกล่าว
เขาโน้มน้าวน้ำจิตคิดอิจฉา
เธอเชื่อฟังดั่งครูรักบูชา
ถึงเวลาความรักจักเลือนราง
เจอลมปากลมฝนปนกระหน่ำ
พายุซ้ำสารพัดซัดไม่สร่าง
ดอกรักร่วงโรยเฉากลีบเบาบาง
จึงลอยคว้างทับถมจมดินไป
ดาว อาชาไนย
ใจคนเรา ลึกซึ้ง จึงหยั่งยาก
ใจกับปาก พูดวน สับสนไหม
ใจคิดอย่าง กลับพูดอย่าง ต่างจิตใจ
เก็บกักไว้ บางครั้ง ยังปรวนแปร
จะเอาแน่ อะไร กับใจหนอ
สามวันรอ ไม่มา อุราแย่
หาคนใหม่ มากอด พรอดดวงแด
ไม่เคยแคร์ ว่าใคร ไหนจะตรม
ทำตามใจ ตัวเอง คิดเก่งกล้า
ใครจะว่า ตักเตือน ทำเฝื่อนขม
อนิจจา พาให้ ใจระทม
รักจึงล่ม จมดิ่ง ทิ้งกันไป
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
