ค่ำลงแล้วมืดมิดฟ้าปิดม่าน
เถิด..กลับบ้าน กันนะนกสีเหลือง
ไว้ค่อยหากันใหม่ความรุ่งเรือง
ของวันพรุ่ง เพื่อปลดเปลื้องอนธการ
ขยับปีกซบคอนในตอนค่ำ
ลงดื่มด่ำลำนำอันสุขศานต์
แม้เพียงช่วงน้อยนิดของเพลงกาล
อาจช่วยซับดวงมานให้บรรเทา
จากรอยร้าวระอุจนครุไหม้
ของดวงใจให้คลายความโศกเศร้า
มองเห็นธรรมดาโลกฟ้าสีเทา
เป็นดั่งเงาเตือนตน.. เตือนใจ
ว่า...ชีวิตย่อมดำเนินเผชิญโชค
ตามรอยโลกหมุนเคลื่อนกาลเลื่อนไหล
เราต่างเกิดต่างมา ต่างที่ไป
ย่อมไม่มีสิ่งใดที่แน่นอน