สัมผัสถึง ความงาม เมื่อยามเช้า
มีหมอกขาว เคลียคลอ พอให้สม
อบอุ่นบ้าง บางครั้ง ฟังสายลม
พัดมาห่ม ห้วงซึ้ง คิดถึงกัน
จวบจนสาย แสงจ้า มาส่องสาด
ภาพเคยวาด สวยงาม เหมือนความฝัน
เริ่มเลือนหาย ห่างไป ใครรำพัน
หากสวรรค์ บนดิน ได้สิ้นลง
เหลือเพียงภาพ ฉาบทา ดวงตาเศร้า
พอเป็นเงา งามอยู่ ให้รู้หลง
หวังวันหนึ่ง พึงหมาย คลายจำนง
อาจเพียงผง เข้าตา เมื่อลารัก
ธรรมดา
สัมผัสได้ ไออุ่น กรุ่นกลิ่นเคล้า
ยังยวนเย้า เฝ้าลูบ จูบสลัก
ความเหน็บหนาว คราวครั้ง เตือนย้ำนัก
หากแต่รัก ชักพา อุราปอง
เป็นสายลม พัดเย็น เช่นใจชื่น
ยามดึกดื่น คอยอยู่ เป็นคู่สอง
ยามว้าเหว่ เคียงข้าง พลางเมียงมอง
ยามหม่นหมอง ปลอบใจ ให้ได้คลาย
ยามมีสุข ขอดู อยู่ห่างห่าง
แนะนำบ้าง บางบท มิหดหาย
แม้อยู่ไกล ไม่หวั่น ปันจิตวาย
อยู่แนบกาย เสมอ เมื่อเธอต้องการ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
