ใจคนเราเปลี่ยนได้อย่าไปว่า
เมื่อถึงคราเปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน
ความรู้สึกบอกชัดการตัดรอน
รำลึกย้อนประเดิมแรกเริ่มมา
ใจเธออาจหวั่นไหวที่ใครกล่าว
เขาโน้มน้าวน้ำจิตคิดอิจฉา
เธอเชื่อฟังดั่งครูรักบูชา
ถึงเวลาความรักจักเลือนราง
เจอลมปากลมฝนปนกระหน่ำ
พายุซ้ำสารพัดซัดไม่สร่าง
ดอกรักร่วงโรยเฉากลีบเบาบาง
จึงลอยคว้างทับถมจมดินไป
ดาว อาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
