ไม่ไปนานพาลหลงทิศพาผิดเพื้ยน
ปู่ขอเรียนอย่าถือสามาเอื้อนเอ่ย
ปู่ห่างหายเสียหลายปีที่ละเลย
ถึงแม้เคยเที่ยวท่องท้องถิ่นมา
ความจดจำมันเลอะเลือนคลาดเคลื่อนบ้าง
เพียงแค่อ้างให้ได้ความตามประสา
ตึกใหญ่โตโอฬารตระหง่านตา
ลูกหลานพาปู่ไปไม่จำความ
เคยไปอยู่ที่ตรงไหนชี้ไม่ถูก
พวกหลานลูกสงสัยจึงไต่ถาม
คนรักเก่าอยู่แห่งใดชื่อไรนาม
ห้าสิบสามกว่าปีที่จากกัน
ใจรักมั่นขวัญตาปู่ลาจาก
แต่เคยฝากแหวนไว้เป็นของขวัญ
ต่างแยกย้ายหายหน้าขาดสัมพันธ์
แต่ใจนั้น...ยังรักอยู่มิรู้ลืม..
ริน ดอนบูรพา
๒ ก.พ. ๕๖
ปู่ขอเรียนอย่าถือสามาเอื้อนเอ่ย
ปู่ห่างหายเสียหลายปีที่ละเลย
ถึงแม้เคยเที่ยวท่องท้องถิ่นมา
ความจดจำมันเลอะเลือนคลาดเคลื่อนบ้าง
เพียงแค่อ้างให้ได้ความตามประสา
ตึกใหญ่โตโอฬารตระหง่านตา
ลูกหลานพาปู่ไปไม่จำความ
เคยไปอยู่ที่ตรงไหนชี้ไม่ถูก
พวกหลานลูกสงสัยจึงไต่ถาม
คนรักเก่าอยู่แห่งใดชื่อไรนาม
ห้าสิบสามกว่าปีที่จากกัน
ใจรักมั่นขวัญตาปู่ลาจาก
แต่เคยฝากแหวนไว้เป็นของขวัญ
ต่างแยกย้ายหายหน้าขาดสัมพันธ์
แต่ใจนั้น...ยังรักอยู่มิรู้ลืม..
ริน ดอนบูรพา
๒ ก.พ. ๕๖
ห้าสิบสาม ปีกว่า ที่ลาจาก
ก่อนจำพราก ฝากแหวน ไว้แสนปลื้ม
พลอยชมพู คู่หัวใจ ไม่รู้ลืม
รักดูดดื่ม มิคลาย ชายชุมพร
โลกครานี้ มีเนต อันเร้นลับ
จึงสดับ จับกานท์ จารอักษร
ฝากพระพาย สายธารา ฟ้าอมร
ดลอ่านกลอน อ้อนถึง ซึ้งอุรา
อยู่แห่งไหน ในหล้า ฟ้าโค้งคุ้ง
เธอนั้นรุ่ง หรือร่วง ห่วงหนักหนา
ป่านนี้คง หลงชแร แก่ชรา
วาสนา ถ้าพบ ซบสักที
ก่อนจำพราก ฝากแหวน ไว้แสนปลื้ม
พลอยชมพู คู่หัวใจ ไม่รู้ลืม
รักดูดดื่ม มิคลาย ชายชุมพร
โลกครานี้ มีเนต อันเร้นลับ
จึงสดับ จับกานท์ จารอักษร
ฝากพระพาย สายธารา ฟ้าอมร
ดลอ่านกลอน อ้อนถึง ซึ้งอุรา
อยู่แห่งไหน ในหล้า ฟ้าโค้งคุ้ง
เธอนั้นรุ่ง หรือร่วง ห่วงหนักหนา
ป่านนี้คง หลงชแร แก่ชรา
วาสนา ถ้าพบ ซบสักที
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
