ไม่ไปนานพาลหลงทิศพาผิดเพื้ยน
ปู่ขอเรียนอย่าถือสามาเอื้อนเอ่ย
ปู่ห่างหายเสียหลายปีที่ละเลย
ถึงแม้เคยเที่ยวท่องท้องถิ่นมา
ความจดจำมันเลอะเลือนคลาดเคลื่อนบ้าง
เพียงแค่อ้างให้ได้ความตามประสา
ตึกใหญ่โตโอฬารตระหง่านตา
ลูกหลานพาปู่ไปไม่จำความ
เคยไปอยู่ที่ตรงไหนชี้ไม่ถูก
พวกหลานลูกสงสัยจึงไต่ถาม
คนรักเก่าอยู่แห่งใดชื่อไรนาม
ห้าสิบสามกว่าปีที่จากกัน
ใจรักมั่นขวัญตาปู่ลาจาก
แต่เคยฝากแหวนไว้เป็นของขวัญ
ต่างแยกย้ายหายหน้าขาดสัมพันธ์
แต่ใจนั้น...ยังรักอยู่มิรู้ลืม..
ริน ดอนบูรพา
๒ ก.พ. ๕๖
ปู่ขอเรียนอย่าถือสามาเอื้อนเอ่ย
ปู่ห่างหายเสียหลายปีที่ละเลย
ถึงแม้เคยเที่ยวท่องท้องถิ่นมา
ความจดจำมันเลอะเลือนคลาดเคลื่อนบ้าง
เพียงแค่อ้างให้ได้ความตามประสา
ตึกใหญ่โตโอฬารตระหง่านตา
ลูกหลานพาปู่ไปไม่จำความ
เคยไปอยู่ที่ตรงไหนชี้ไม่ถูก
พวกหลานลูกสงสัยจึงไต่ถาม
คนรักเก่าอยู่แห่งใดชื่อไรนาม
ห้าสิบสามกว่าปีที่จากกัน
ใจรักมั่นขวัญตาปู่ลาจาก
แต่เคยฝากแหวนไว้เป็นของขวัญ
ต่างแยกย้ายหายหน้าขาดสัมพันธ์
แต่ใจนั้น...ยังรักอยู่มิรู้ลืม..
ริน ดอนบูรพา
๒ ก.พ. ๕๖