หัวใจใครก็ของใครย่อมใช้สิทธิ์
ต่างมีทิศทางรุดสู่จุดหมาย
เธอจงใช้สิทธิ์บ้างอย่างสบาย
ฉันคงคล้ายส่วนเกินหมางเมินไป
สิ้นบทกลอนเงียบหายกับปลายฟ้า
สิ้นปัญญาเคยหมายปรายฝันใฝ่
สิ้นอบอุ่นถอดถ่ายกายและใจ
โลกฝันไร้ความงามยามขาดเธอ
ดาว อาชาไนย
❤
...เธอมอบใจ สวมกอด พลอดพร่ำรัก
ฉันหมั่นตัก ตวงคำ เธอย้ำเผลอ
ดอกรักสวย ด้วยมี วจีเธอ
ที่เสนอ ฉันสนอง ครองรักกัน...
...ฤๅตำนาน หวานซึ้ง ตรึงตราไว้
รักมอบรัก สลักใจ ไว้คงมั่น
ไยวันนี้ รักหาย คลายสัมพันธ์
ตำนานความ รักนั้น ไยสั้นลง...
...หากชาตินี้ เราบุญ หนุนรักน้อย
คงเป็นกรรม สวมรอย คอยผลักส่ง
มนต์รักจึง เปลี่ยนผัน มิมั่นคง
รักเคยหลง จึงคล้าย สลายลา...
...ไยต้องมา จากกัน ครั้นยังรัก
คงนานนัก หัวใจ ร่ำไห้หา
มิเข้าใจ เลยสิทธิ์ เธอคิดมา
แกล้งให้รัก ห่วงหา แล้วลาไกล...
❤
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
