ถึงกล่าวได้ ไม่นาน ความหวานอยู่
จึงรับรู้ ร่วมปัน วันเราสอง
หนึ่งชีวิต ชิดชื่น ยืนเมียงมอง
แม้จะหมอง หม่นบ้าง ในบางครั้ง
ก็ยังสด ชื่นจิต ดั่งมิตรแท้
ห่วงไยแด แคร์กัน ทุกวันหวัง
ให้ทุกข์หาย เลือนหด อย่าบดบัง
รักเราดั่ง ต้นไม้ ได้งอกงาม
หมั่นพรวนดิน รสน้ำ ยามเย็นค่ำ
ใส่ใจจำ พร่ำพรอด สอดรักถาม
อยู่ไกลตา ฟ้ากั้น อย่าหวั่นตาม
ทุกโมงยาม ห้ามลืม ดื่มด่ำปอง
รุ่งทิวา ราตรี ฤดีพร้อม
รักสุกงอม น้อมลง ต่างสมสอง
แม้ร้าวรวด ปวดจินต์ สิ้นคนมอง
ยังใฝ่จ้อง คล้องใจ ไว้เพียงเดียว
ฝากสุนทร กลอนหวาน ผสานแนบ
ฝากอกแอบ แยบยล บนทางเปลี่ยว
ฝากชีวัน มั่นเหมาะ ฉอเลาะเชียว
ฝากสี่ห้อง คล้องเกี่ยว โปรดเหลียวแล
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
