[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุวรรณ]

ชื่อบทกลอน : ความทรงจำ...กับสัญญาวันวาเลนไทน์
ผู้แต่ง : สุวรรณ

วาเลนไทน์ปีนี้ 
ฉันนั่งบนเก้าอี้ตัวเก่า
ยินเสียงเพลงคลอเบาเบา
ทำให้หวนนึกถึงความทรงจำเก่าๆย้อนมา

ผุดภาพมือน้อยๆ
ที่เฝ้าคอยเกาะกุมควานหา-
มือของผู้ให้กำเนิด ความรัก ความเมตตา
ผู้โอบอุ้มเสมอมา ยังจำ

เป็นภาพเด็กหญิงผมม้า
ในวันวาเลนไทน์ หน้าตาเด๋อด๋าน่าขำ
เที่ยวเล่นซุกซนตากแดดตัวดำ
กลับบ้านจนค่ำ และถูกแม่โบย

แอบร้องไห้อยู่ใต้เรือนบ้าน
สะอึกสะอื้นแสนนาน จนอ่อนระโหย
แล้วหลับฟุบอยู่บนเก้าอี้ด้วยความอิดโรย
จนมืด..ลมโชย แม่ต้องอุ้มพาเข้านอน

เด็กหญิงรู้สึกตัว... ลืมตาตื่น
ยังมีลูกคอ  สะอื้นไห้...ทอดถอน
มองดูแม่ด้วยอารมณ์แสนงอน
จนแม่ต้องสอน ให้เข้าใจ

“ที่แม่ตี  เพราะรัก
อยากให้ลูกรู้จักรักการรักงาน..เข้าใจไหม
ไม่ใช่ว่า วัน วัน เอาแต่เล่นร่ำไป
แล้วอย่างนี้จะโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้...อย่างไรกัน”

นิ่ง...สะอื้น ฟังแม่สอน
สักพักหายงอน กอดแม่ให้ปลอบขวัญ
และสัญญาว่าวันข้างหน้านั้น
จะเป็นเด็กดีของแม่ทุกวัน สัญญา